Жер ретсіз, тіршіліксіз бос жатты; суға толы тұңғиықтың үстін қара түнек жауып тұрды. Ал Құдайдың Рухы су бетінде қалықтап ұшып жүрді.
Сонда Құдай Ие жердегі топырақтан адамды қалыптастырып жасап, оның мұрнына тіршілік лебін үрледі. Адам осылай тірі жан болып шыға келді.
Кеудемде жаным болғанша, Құдай маған тыныс алуға мұрша бергенше,
Жаратқанның сөзімен аспан жаралды,Аузының лебімен жұлдыздар да жасалды.
Рухыңның лебін жіберіп, өмір жаратасың,Жер бетін қайтадан толтырып, жаңартасың.
Алайда сен қалың әскеріңмен әрі өзіңе ерген көптеген халықтармен оларға дауылдай шүйіліп, жердің бетін бұлттай басатын боласыңдар.
Құдай пенделердің Өзіне қызмет етуіне де зәру емес. Қайта, Оның Өзі барлығына өмір, дем және қажеттінің бәрін сыйлайды.