Уңыш байрамы еткәндә иман тотоусыларҙың барыһы ла бергә ине.
Ефесҡа килеп еткәс, Павел юлдаштарынан айырылып ғибәҙәтханаға барҙы һәм унда йәһүдтәр менән һөйләшеп ултырҙы.
Улар менән һаубуллашып: – Алла ихтыярында булһа, мин һеҙҙең янығыҙға тағы килермен, – тине. Бынан һуң ул һыу юлы менән Ефестан китте.
Ошо ваҡиғаларҙан һуң Павел Македония һәм Ахаия аша Иерусалимға ҡайтырға фекер төйнәне. – Иерусалимдан һуң мин Римға барырға тейешмен, – тине ул.
Шәкерттәрҙе эҙләп тапҡандан һуң, яндарында ете көн булдыҡ. Улар, Рух күрһәтеүенән сығып, Павелды Иерусалимға бармаҫҡа киҫәтте.
Быны ишеткәс, беҙ һәм унда булған башҡа кешеләр Павелдың Иерусалимға бармауын үтендек.
Ефеста Илленсе көн байрамына тиклем ҡалырмын,