Унинг насли то абад давом этади, Унинг тахти қаршимда қуёш каби туради.
Ойга, самолардаги ўша содиқ гувоҳга ўхшаб, Тахти то абад маҳкам туради.”
Кунни ёритсин дея, Эгамиз қуёш ато қилди. Кечаси нур сочсин дея, ой ва юлдузларни яратди. У денгизни кўпиртирар, Тўлқинларини ўкиртирар, Унинг номи Сарвари Оламдир. У шундай демоқда:
“Агар табиатдаги бу тартиб бузилса, Исроил насли ҳам халқ сифатида йўқ бўлади.”