Қурғоқчилик пайтида Худо сени ўлимдан, Уруш пайтида эса қиличдан сақлайди.
Қаро кунларда ҳам улар завол топмайди, Қаҳатчилик кунларда ҳам фаровон яшайди.
Бутрус шу заҳоти ўзига келиб: “Энди ишончим комилки, Эгамиз Ўзининг фариштасини юбориб, мени Ҳироднинг қўлидан, яҳудий халқининг адоватидан қутқарибди”, деди.