Улар Худонинг сўзларига қарши исён қилгандилар, Худойи Таолонинг йўл–йўриқларини менсимадилар.
Агар улар: “Кел, бизга қўшил, пистирма қўйиб қон тўкайлик, айбсизнинг йўлини важсиз тўсайлик,
Маслаҳат, панд–насиҳатларимнинг ҳеч бирини қабул қилмадингиз.
Чунки улар илм–маърифатдан нафратландилар, Эгамиздан қўрқишни рад этдилар.
Насиҳатни севган илм–маърифатни севади, танбеҳдан нафратланадиган эса аҳмоқдир.