Мағрурликдан фақат уруш чиқади, насиҳатга қулоқ солган одамда эса донолик бор.
Баджаҳл жанжал чиқаради, жаҳлни тиядиган эса тинчлантиради.
Очкўз ўз уйига ташвиш келтиради, порадан нафратланадиган эса яшайди.
Одамдан қўрқиш тузоққа илинтиради, Эгамизга умид боғлаган эса хавф–хатардан холи бўлади.