Ёқуб ҳамма мол–мулкини олиб, Фурот дарёсини кечиб ўтди ва Гилад қирларига йўл олди.
Лобон қариндош–уруғидан эркакларни ёнига олиб, Ёқубни қувиб кетди. Ёқубни етти кун қувлагандан кейин, охири Гилад қирларида унга етиб олди.
Лобон Ёқубга етиб олганда, Ёқуб Гилад қирларида чодир тиккан эди. Лобон ҳам қариндош–уруғлари билан Ёқубга яқинроқ жойга чодирини тикди.
Чиройлисан, эй севгилим, Жуда ҳам хушрўйдирсан, Ям–яшил майсалар бизнинг тўшагимиздир.
Кўзлари эса булоқлар бўйидаги кабутарлардай, Чашмалар бўйидаги, сутга чўмдирилган каптарлардайдир.
Мен севгилимники, севгилим эса меникидир! У нилуфарлар териб, ўз боғидан завқ олади.
Сен Тирза шаҳридай гўзалдирсан, севгилим, Қуддус шаҳридай хушрўйдирсан, Байроқлари кўтарилган қўшиндай савлатлисан.
Кўзларингни олиб қоч мендан, Улар мени мафтун қилганлар. Гилад қирларидан ёйилиб тушаётган Қоп–қора қўйлардайдир сенинг сочларинг.
Чачвонинг ортидаги ёноқларинг эса Анорлардай қип–қизил.
Қандай гўзал ва хушрўйсан, Ҳузурбахш севгилим менинг.