Исо у ердан жўнаб кетаётганда, икки кўр Унинг орқасидан эргашганча дод солиб: — Эй Довуд Ўғли Исо, бизларга раҳм қилинг! — деб фарёд қилишарди.
У Носиралик Исо ўтиб кетаётганини эшитиб: — Эй Довуд Ўғли Исо, менга раҳм қил! — деб бақира бошлади.
Кўп одамлар эса: — Жим бўл! — деб унга дўқ қилишди. Лекин у: — Эй Довуд Ўғли, менга раҳм қил! — деб янада қаттиқроқ бақирди.
Шунда кўр: — Эй Довуд Ўғли Исо, менга раҳм қил! — деб бақирди.
Олдинда кетаётганлар эса: — Жим бўл! — деб унга дўқ қилишди. У эса янада қаттиқроқ бақирди: — Эй Довуд Ўғли! Менга раҳм қил!