Чунки доноликни Эгамиз беради, билим ва идрок Унинг оғзидан чиқади.
Ҳолингизга вой, эй эрта тонгда туриб, Ўткир ичимлик ортидан қувадиганлар! Ҳолингизга вой, эй тунда алламаҳалгача Шароб ичиб қизийдиганлар!
Ҳолингизга вой, эй шароб ичишда Қаҳрамон бўлганлар, Ичкиликни аралаш–қуралаш ичишда Баҳодирлик кўрсатганлар.
Улар шундай дейди: “Қани, келинглар, шароб ичайлик, Ичкиликка роса тўяйлик. Эрта ҳам бугун каби бўлади, Ҳатто ундан ҳам яхшироқ бўлади.”
Агар фақатгина бу дунёга умид боғлаган бўлсам, нима учун Эфес шаҳрида ҳаётимни хавф остига қўйдим?! Агар ўликлар тирилмас экан, унда “келинглар, еб–ичиб қолайлик, эрта–индин ўлиб кетамиз–ку” дейиш ўринли бўлмайдими?!