Эй Исроил, Нуф ва Тахпанхасдаги халқлар Сочингни қириб ташладилар.
Эгамиз Раббий шундай демоқда: Мен барча бутларни йўқ қиламан, Нуф маъбудаларига чек қўяман. Миср юртида биронта ҳукмдор қолмайди, Мисрликларни қўрқув қамраб олади.
Сен офатдан қочиб қутулсанг ҳам, Миср сенга чангалини солади, Пойтахти Нуф сенга қабр бўлади. Кумуш хазиналаринг янтоққа насиб бўлади, Хароба уйларингни тиканак ўт босади.
Яҳудо орасидан тамал тоши, Чодир қозиғи, жанг камони чиқади. Ҳа, ҳар бир етакчи уларнинг орасидан чиқади.