Умрим тутундай ўтиб кетди, Иситмадан бутун танам ёниб кетяпти.
Тутунда қорайиб, бужмайган мешдай бўлсам ҳам, Сенинг фармонларингни мен унутмаганман.
Энди таниб бўлмас уларни кўчаларда, Уларнинг юзлари куядан ҳам қорароқ тусда. Бужмайган терилари суякларга ёпишган, Тарашадан ҳам баттар қуриб–қақшаб кетган.
Очарчилик дастидан чиққан иссиғимиз, Тандирдай қизиган бизнинг баданимиз.