Ахир, қабрда фосиқлар ҳам Фосиқлик қилишдан тўхтайдилар–ку! Чарчаганлар ҳам дам оладилар–ку!
«Ўлдиряпти!» деб хитоб қилсам ҳам, Менга ҳеч ким жавоб бермайди. Фарёд қиламан, лекин адолат йўқдир.
Эгамиз шундай дейди: “Мен Самарияни вайрон қиламан. Уни ток экиладиган жойга айлантираман. Шаҳар деворларини йиқитаман, Девор тошларини водийга юмалатаман. Унинг пойдеворларини очиб ташлайман.
Сизлар сабабли Қуддус даладай шудгор қилинади, Сион харобазор бўлади, Эгамизнинг уйи турган тоғни Қалин чакалакзор қоплайди.