Менга қарши шанғиллаб айтарлар улар: “Аҳа, кўзларимиз билан кўрдик қилмишларини.”
Камбағални мазах қилган одам уларни Яратганни таҳқирлайди, бировнинг бахтсизлигидан қувонган жазосиз қолмайди.
Барча ёвларинг устингдан кулади, Ҳолингни кўриб ёқасини ушлайди. Тишларини ғижирлатиб айтишади: “Биз уни ямладик! Воҳ, қандай интизорлик билан Бу кунни кутган эдик! Ниҳоят, ўша кунга етдик!”
Мен бу халқдан юзимни ўгираман. Шунда келгиндилар азиз уйимни булғайдилар. Ҳа, зўравонлар бостириб келиб, уни булғайдилар.
Эгамиз Раббий шундай деб айтмоқда: сизлар юрагингиздаги бутун ғараз билан Исроилнинг бахтсизлигидан севиндингизлар, чапак чалиб, сакраб ўйнадингизлар.
“Эй инсон, мана, Тир Қуддус ҳақида шундай деб айтмоқда: «Аҳа! Халқларнинг савдо дарвозаси бузилди. Менга кенг йўл очилди. Энди у вайрон бўлганда, мен бойиб кетаман.»
Эгамиз Раббий шундай демоқда: ғанимларингиз сизни мазах қилиб: ‘Аҳа! Бу кўҳна тепаликлар энди бизники бўлди’, деб айтган эдилар.»