Фарзандлари ҳурматга сазовор бўлсалар ҳам, Хўрлансалар ҳам у билмайди.
Оҳ–воҳ қилавериб чарчадим, Тунлари кўз ёшларим туфайли ўрним ҳўл бўлди, Йиғлаганимдан тўшагим шалаббо бўлади.
Мени унутдилар, гўё ўлганман, Гўё синган сопол идиш кабиман.
Зулмат диёрида мўъжизаларинг маълум бўларми?! Унутилганлар маконида одиллигинг ҳақида сўйланарми?!
Ўликлар яшамас, Улар асло қайтиб келмас. Уларни Сен жазолаб, қириб ташладинг, Уларни тамомила хотирадан ўчирдинг.