Шароб — мазахчи, ароқ — жанжалкаш, уларга алданганлар нодондир.
Эй Лемул, шоҳлар учун эмас шароб, май амалдорлар учун эмас!
Улар ичиб қонунни унутади, эзилган халқни ҳукм этишда эгрилик қилади.
Майни ҳалок бўлаётганга, шаробни қайғу чекканга бергин.
Улар ичиб камбағаллигини унутсин, фалокатларини эсламасин.
Донолик ва илм–маърифатнинг фойдаси телбалик ва аҳмоқликдан устунлигини англаб етишга ўзимни бағишладим, аммо бу ҳам шамолнинг орқасидан қувишдай эканлигини тушундим.
Фаҳш, шаробнинг эски ва янгиси Халқимни эс–ҳушидан айирди.