Эгамиз менинг куч–қудратимдир. У менинг қутқарувчимдир. У менинг Худойимдир, мен Уни олқишлайман, Отамнинг Худосидир, мен Уни улуғлайман.
Қарз бериб судхўрлик қилмаганлар яшайди. Айбсизга қарши гувоҳлик бериш учун пора олмаганлар яшайди. Буларни қилганлар тинч–омон бўлади.
Эй жоним, ёлғиз Худога мунтазир бўлгин, Умидим манбаи Унинг Ўзидир.
Эй Эгам, мен нажотингга умид қиламан, Мен Сенинг амрларингни бажараман.
Эй Эгам, нажотингга талпинаман, Сенинг қонунингдан лаззат топаман.
Ўша куни улар шундай дейдилар: “Мана, бизнинг Худойимиз, Қутқарсин деб, Уни кутгандик, У бизга нажот берди. Келинглар, қувонайлик, севинайлик! Умид қилиб кутгандик, Мана, бизнинг Эгамиз.”
Мен эса Эгамга тикаман кўзларимни, Умид ила кутаман нажоткорим Худони, Албатта эшитар Худойим мени.