Книга От Луки Cтих 49 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

От Луки Яңа Гаһед

Яңа Гаһед

От Матфея

От Марка

От Луки

От Иоанна

Деяния

К Римлянам

1. Коринфянам

2. Коринфянам

К Галатам

К Ефесянам

К Филиппийцам

К Колоссянам

1. Фессалоникийцам

2. Фессалоникийцам

1. Тимофею

2. Тимофею

К Титу

К Филимону

К Евреям

Иакова

1. Петра

2. Петра

1. Иоанна

2. Иоанна

3. Иоанна

Иуды

Откровение

← Предыдущая

От Луки

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Шуннан соң Гайсә шәһәрләр һәм авыллар буйлап Аллаһы Патшалыгы хакындагы Яхшы хәбәрне сѳйләп йѳрде. Унике шәкерте Аның белән булды.

Гайсә явыз рухлардан һәм авырулардан савыктырган хатын-кызларның берничәсе: эченнән Гайсә җиде җенне куып чыгарган Мәрьям, аны Магдалалы дип йѳрткәннәр,

Һируд йортында идарә итүче Хузас хатыны Йохана, Сусанна һәм башка күп хатыннар да Аның белән иделәр. Хатын-кызлар Гайсәгә һәм Аның шәкертләренә үзләре хисабына ярдәм итәләр иде.

Үзе янына тѳрле шәһәрләрдән күп халык җыелганда Гайсә гыйбрәтле хикәя сѳйләде:

– Бер чәчүче үзенең орлыкларын чәчәргә чыккан. Чәчкән вакытта орлыкларның кайберләре юл буена тѳшкән һәм тапталган, аларны кошлар чүпләп бетергән.

Кайберләре ташлы туфракка тѳшкән һәм тишелеп чыксалар да, дым булмаганлыктан кипкәннәр.

Кайбер орлыклар күгәнлеккә тѳшкән. Күгән куаклары, алар белән бергә үсеп, аларны басып киткән.

Ә башка орлыклар яхшы җиргә тѳшкән һәм, үсеп китеп, бер орлыктан йѳз бѳртек уңыш китергән.Сѳйләп бетергәч, Гайсә кычкырып:– Ишетергә колаклары булганнар – ишетсен! – диде.

Гайсәнең шәкертләре исә Аннан:– Бу кинаяле хикәянең мәгънәсе нидә? – дип сорадылар.

Ул аларга:– Аллаһы Патшалыгының серләрен белү сезгә бирелгән, ә башкаларга, караганда күрмәсеннәр, тыңлаганда тѳшенмәсеннәр ѳчен, кинаяле хикәяләр белән сѳйлим.

Кинаяле хикәянең исә мәгънәсе менә шундый: орлык – Аллаһы сүзе.

Орлыкларның юл буена тѳшүе: кешеләр сүзне ишетәләр, әмма иблис килә һәм, сүзне ишеткән кешеләр ышанып котылмасын ѳчен, аларның күңелләрендәге сүзне алып китә.

Орлыкларның ташлы туфракка тѳшүе исә: кешеләр сүзне ишетәләр, аны шатланып кабул итәләр, әмма тамырлары булмаганлыктан, ышанулары кыска вакытлы була, һәм алар сынау вакытында чигенәләр.

Ә орлыкларның күгәнлеккә тѳшүе: кешеләр сүзне ишетә, ләкин тормыштагы тѳрле мәшәкатьләр, байлык һәм ләззәтләр аларны басып китә һәм андый кешеләрнең җимешләре ѳлгерми.

Ә орлыкларның уңдырышлы җиргә тѳшүе исә: сүзне ишетеп, ихластан һәм яхшы күңел белән ул сүзне тотучы кешеләр. Андыйлар, түземлелек күрсәтеп, җимеш бирәләр.

Шәмне яндырып җибәргәч, савыт белән капламыйлар, сәке астына да куймыйлар. Киресенчә, керүчеләр яктылыкны күрсен ѳчен, шәмдәлгә утырталар.

Чѳнки фаш ителмичә калачак бер яшерен нәрсә дә, беленмичә, ачылмыйча калачак бер сер дә юк.

Шулай итеп, ничек тыңлавыгызга игътибар итегез. Чѳнки кемнең бар, шуңа бирелер; ә кемнең юк, аның, бар дип, уйлаганы да тартып алыныр.

Анасы белән энеләре Гайсә янына килгәч, халык күп булганлыктан, Аның янына керә алмаганнар.

– Әниең белән энеләрең Сине күрергә телиләр, алар тышта торалар, – дип әйттеләр Гайсәгә.

Ә Ул аларга:– Минем анам һәм туганнарым – Аллаһы сүзен тыңлаучылар һәм аны үтәүчеләр, – дип җавап бирде.

Шулай бер кѳнне Гайсә шәкертләре белән кѳймәгә утырды:– Күлнең аръягына чыгыйк, – диде Ул һәм алар кузгалдылар.

Кѳймәдә барганда Ул йоклап китте. Күл ѳстендә кѳчле давыл купты, кѳймәгә су тула башлады: аларга куркыныч яный иде.

Янына килеп, шәкертләр Гайсәне уяттылар.– Ѳйрәтүче! Ѳйрәтүче! Батабыз! – дип кычкырдылар алар.Ә Гайсә исә, торып, җилне дә, котырынган дулкыннарны да тыйды. Бар да туктады һәм тынлык урнашты.

Ул аларга:– Иманыгыз кайда? – диде.Алар исә курыктылар һәм гаҗәпләнеп бер-берсенә:– Кем соң Ул? Җилгә дә, суга да әмер бирә, һәм алар Аңа буйсына, – диештеләр.

Кѳймәдәгеләр Гәлиләя ѳлкәсенә каршы күлнең икенче ягында урнашкан Герәсә җиренә килеп җиттеләр.

Гайсә ярга тѳшкәч, шундагы шәһәрнең бер кешесе, җенле кеше, Аның каршына чыкты. Ул кеше инде күптәннән кием кими, йортта түгел, ә каберләр арасында яши иде.

Гайсәне күргәч, акырып, Аның алдына егылды һәм каты тавыш белән:– Аллаһы Тәгаләнең Улы Гайсә, Сиңа миннән ни кирәк? Үтенеп сорыйм, газаплама мине, – диде.

Чѳнки Гайсә шакшы рухка ул кешедән чыгарга боерган иде. Шакшы рух аны инде күптәннән газаплаган. Чылбырлар һәм богаулар белән бәйләп саклаганда да ул кеше богауларны ѳзгән, җен аны чүлләргә куып алып китә торган булган.

Гайсә аннан:– Исемең ничек? – дип сорады.Ул:– Гаскәр, – диде. Чѳнки аның эченә күп җеннәр кергән иде.

Җеннәр Гайсәдән үзләрен тѳпсез упкынга җибәрмәвен үтенеп сорадылар.

Андагы тауда зур дуңгыз кѳтүе утлап йѳри иде. Җеннәр, шул дуңгызлар эченә керергә рѳхсәт сорап, Гайсәгә ялвардылар. Ул аларга рѳхсәт итте.

Теге кешенең эченнән чыгып, җеннәр дуңгызлар эченә керделәр. Кѳтү, чабып китеп, текә ярдан күлгә ташланды һәм батып үлде.

Кѳтүчеләр исә, булган хәлне күреп, качып киттеләр, шәһәрдә һәм шәһәр тирәсендәге авылларда барысын сѳйләп йѳрделәр.

Кешеләр, нәрсә булды икән, дип, шул урынга киттеләр. Алар Гайсә булган җиргә килеп җиткәндә, эченнән җеннәре чыккан кешенең Гайсә янында киенгән һәм акылына килгән хәлдә утыруын күреп, куркып калдылар.

Бу хәлне күргән кешеләр аларга җенле булган ирнең савыктырылуы хакында сѳйләп бирделәр.

Герәсә җире тирәсендә яшәүче бѳтен кеше бик нык куркып калды, шуңа күрә Гайсәнең ул җирләрдән китүен сорадылар. Ул, кѳймәгә утырып, юлга кузгалганда,

җеннәре куып чыгарылган кеше:– Синең белән китәргә рѳхсәт ит, – дип ялварды.Әмма Гайсә:– Ѳеңә кайт һәм, Аллаһы синең ѳчен нәрсә эшләде, шул турыда сѳйлә, – дип, аны кайтарып җибәрде.Ул кеше Гайсәнең аның ѳчен нәрсә эшләгәне хакында бѳтен шәһәр буйлап сѳйләп йѳрде.

Гайсәнең әйләнеп кайтуын барысы да кѳтәләр иде, шуңа күрә җыелган халык Аны шатланып каршы алды.

Шунда гыйбадәтханә башлыгы Яһир Гайсә янына килде. Ул, Гайсәнең аякларына егылып, ялварып, Аны үзенең ѳенә чакырды,

чѳнки аның унике яшьләр тирәсендәге бердәнбер кызы үлем хәлендә ята иде. Яһирнең ѳенә барганда Гайсәне бар яктан халык тѳркеме кысрыклады.

Шунда унике ел буе кан китүдән газап чиккән бер хатын-кыз бар иде. Ул бѳтен байлыгын табибларга сарыф иткән, аны беркем дә савыктыра алмаган.

Хатын, арттан Гайсә янына килеп, киеменең чабуына кагылды, һәм аның кан китүе шундук туктады.

Гайсә:– Кем Миңа кагылды? – дип сорады.Барысы да инкяр иттеләр. Петер:– Ѳйрәтүче! Сине урап алганнар. Бар яктан кысрыклыйлар! – диде.

Ләкин Гайсә:– Кемдер Миңа кагылды, Мин Үземнән кѳч чыкканын сиздем, – диде.

Теге хатын исә, яшеренеп кала алмаячагын күреп, калтырана-калтырана Гайсә янына килде. Аның алдына егылып, ни ѳчен кагылганлыгын һәм ничек итеп шундук савыкканлыгын бѳтен халык алдында сѳйләп бирде.

Гайсә аңа:– Кызым! Ышануың сине савыктырды! Имин йѳр, – диде.

Гайсә шул сүзләрне әйткән арада, гыйбадәтханә башлыгының ѳеннән килгән бер кеше:– Кызың вафат булды, Остазны бүтән борчыма, – диде.

Параллельные места

От Луки 8:41

Әмма Гайсә, аның шулай дигәнен ишетеп, Яһиргә:– Курыкма, ышан гына һәм кызың савыгачак, – диде.

Яһирнең ѳенә килеп җиткәч, Петердән, Яхъядан, Ягъкубтан һәм кызның әти-әнисеннән башка берәүгә дә керергә рѳхсәт итмәде.

Барысы да елый, кыз ѳчен хәсрәтләнә иделәр. Әмма Гайсә:– Еламагыз, ул үлмәгән, йоклый гына, – диде.

Ә андагы кешеләр исә Аңардан кѳлделәр, чѳнки кызның үле икәнен беләләр иде.

Гайсә, кызның кулыннан тотып:– Балам, тор, – дип кычкырып әйтте.

Кызга җан керде һәм ул шундук урыныннан торды. Гайсә аны ашатырга кушты.

Кызның әти-әнисе хәйран калдылар. Ә Гайсә аларга бу хәл турында беркемгә дә сѳйләмәскә кушты.

← Предыдущая

От Луки

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Выбор основного перевода