Книга От Луки Cтих 7 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

От Луки Яңа Гаһед

Яңа Гаһед

От Матфея

От Марка

От Луки

От Иоанна

Деяния

К Римлянам

1. Коринфянам

2. Коринфянам

К Галатам

К Ефесянам

К Филиппийцам

К Колоссянам

1. Фессалоникийцам

2. Фессалоникийцам

1. Тимофею

2. Тимофею

К Титу

К Филимону

К Евреям

Иакова

1. Петра

2. Петра

1. Иоанна

2. Иоанна

3. Иоанна

Иуды

Откровение

← Предыдущая

От Луки

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Халыкка әйтәсе сүзләрен сѳйләп бетергәннән соң Гайсә Кәпәрнаумга килде.

Бер йѳзбашының үзе бик ихтирам иткән хезмәтчесе авырып үлем хәлендә ята иде.

Йѳзбашы, Гайсә турында ишеткәч, килеп хезмәтчемне коткарсын иде, дигән үтенеч белән яһүдләрнең аксакалларын Гайсә янына җибәрде.

Алар, Гайсә янына килеп җиткәч:– Ул йѳзбашы Синең ярдәмеңә лаек, чѳнки ул безнең халыкны ярата. Гыйбадәтханәне дә безгә ул салдырды, – дип, чын күңелләреннән ялвардылар.

Һәм Гайсә алар белән китте. Йѳзбашының ѳенә җитәргә бераз калгач, йѳзбашы, Гайсәгә шушы сүзләрне әйтергә дип, дусларын җибәрде:– Мәшәкатьләнмә, Әфәндем! Сине үз йортымда кабул итәргә мин лаеклы түгел.

Шуңа күрә Синең каршыңа барырга да үземне лаеклы дип санамадым. Син әйт кенә, һәм минем хезмәтчем савыгачак.

Параллельные места

От Иоанна 11:43

Шулай дигәннән соң Ул кѳчле тавыш белән:– Лазар! Чык! – диде.

Мин үзем дә башка берәүгә буйсынам, һәм минем кул астымда гаскәриләр бар. Аларның берсенә: «Кит», – дисәм, китә. Икенчесенә: «Кил», – дисәм, килә. Хезмәтчемә: «Моны эшлә», – дисәм, эшли.

Бу сүзләрне ишетеп, Гайсә хәйран калды һәм, борылып, Үзе артыннан ияреп баручы халыкка:– Мин сезгә шуны әйтәм: хәтта Исраилдә дә мондый ышануны күрмәгән идем, – диде.

Җибәрелгән кешеләр, әйләнеп кайткач, авыру хезмәтченең савыккан булуын күрделәр.

Озак вакыт үтмәстән Гайсә Наин дип аталган шәһәргә китте. Шәкертләре һәм күп халык Аңа ияреп барды.

Гайсә шәһәр капкасына якынлашып килгәндә, шәһәрдән мәет күтәреп чыгалар иде. Бер тол хатынның бердәнбер улы үлгән икән. Шәһәрдән хатын белән бергә күп кешеләр чыгып килә иде.

Раббы, хатынны күргәч, аны бик кызганды.– Елама, – диде Ул хатынга.

Аннары Гайсә, алар янына килеп, табутка кулын тидерде. Табутны күтәреп баручылар туктадылар, һәм Гайсә:– Егет, сиңа әйтәм, тор! – диде.

Үлгән егет торып утырды һәм сѳйләшә башлады. Шулай итеп Гайсә аны анасына кайтарып бирде.

Барысы да куркып калдылар һәм Аллаһыны данладылар.– Безнең арадан бѳек Пәйгамбәр чыкты. Аллаһы Үз халкына ярдәмгә килде, – диделәр.

Гайсә хакындагы мондый хәбәр бѳтен яһүдләр иленә һәм аның тирә-ягына таралды.

Яхъя пәйгамбәрнең шәкертләре бу хәлләрнең барысы хакында остазларына сѳйләделәр. Ул: «Килергә тиеш булган Зат Синме, әллә бүтән берәүне кѳтикме?» – дип сорарга Раббы янына ике шәкертен җибәрде.

Гайсә янына килгәч, алар:– Чумдыручы Яхъя Синнән: «Килергә тиеш булган Зат Синме, әллә бүтән берәүне кѳтикме», – дип сорарга җибәрде, – диделәр.

Ул вакытта Гайсә күпләрне сырхаулардан, кѳчле авырулардан, явыз рухлардан савыктырган һәм күп сукырларны күзле иткән иде.

Гайсә Яхъядан килгәннәргә болай дип җавап бирде:– Барыгыз, күргәннәрегезне һәм ишеткәннәрегезне Яхъяга кайтып сѳйләгез: сукырлар янә күрә, аксаклар йѳри, махаулылар тазарына, чукраклар ишетә, үлгәннәр терелтелә, фәкыйрьләргә Яхшы хәбәр игълан ителә.

Кем Минем хакта шикләнми, шул бәхетле.

Яхъя җибәргән кешеләр киткәч, Гайсә халыкка Яхъя хакында сѳйли башлады:– Сез чүлгә нәрсә карарга бардыгыз? Җилдә тирбәлә торган камышны карарга дипме?

Нәрсә карарга бардыгыз соң сез? Купшы киемнәргә киенгән кешенеме? Ә бит кыйммәтле киемнәргә киенүчеләр һәм зиннәттә яшәүчеләр – патша сарайларында.

Ул чакта, нәрсә карарга бардыгыз? Пәйгамбәрнеме? Әйе! Мин сезгә әйтәм, ул пәйгамбәрдән дә бѳегрәк!

Изге язмада:«Мин Синең алдыңнанхәбәрчемне җибәрәм,ул Синең алдыңнан Сиңа юл әзерләр», –дип язылган сүзләр аның турында.

Мин сезгә шуны әйтәм: хатын-кыздан туган кешеләр арасында Яхъя пәйгамбәрдән бѳегрәк берәү дә юк. Ә Аллаһы Патшалыгында иң кечесе дә аннан бѳегрәк, – дип әйтте Гайсә.

Бу сүзләрне ишеткән бѳтен халык, хәтта салым җыючылар да, Аллаһының хак икәнен икърар иттеләр, чѳнки алар Яхъя тарафыннан суга чумдырылган иделәр.

Ә Яхъя тарафыннан чумдырылмаган фарисейләр һәм канун укытучылары Аллаһының үзләренә карата булган ихтыярын кире кактылар.

Гайсә дәвам итеп:– Шулай итеп, бу буын кешеләрен нәрсәгә тиңләп була, алар нәрсәгә охшаган? – диде. –

Алар:«Без сезгә күңелле кѳйләр уйнадык,ә сез биемәдегез.Без кайгылы җырлар җырладык,ә сез еламадыгыз», –дип, базар мәйданында бер-берсенә кычкырып утыручы балаларга охшый.

Чумдыручы Яхъя килде, икмәк тә ашамый, шәраб та эчми. Ә сез: «Ул – җенле», – дисез.

Адәм Улы килде. Ашый да, эчә дә, һәм сез: «Күрегез әле, бирән, эчкече, салым җыючыларның һәм гѳнаһлыларның дусты», – дисез.

Ә Аллаһының Зирәклеге барлык балалары тарафыннан хак дип исбат ителде.

Фарисейләрнең берсе Гайсәне ашка чакырды. Гайсә, фарисейнең ѳенә кереп, табын янына утырды.

Шул шәһәрдә яшәүче гѳнаһлы бер хатын, Гайсәнең фарисей ѳендә ашап утыруын белеп, алебастр савытка салынган хуш исле май алып, шул йортка килде.

Ул Гайсәнең артында елап басып торды, күз яшьләре Аның аякларын чылатты. Гайсәнең аякларына тамган күз яшьләрен үзенең чәчләре белән сѳртеп, Аның аякларын үбә-үбә, хуш исле май белән майлады.

Гайсәне ашка чакырган фарисей моны күреп: «Әгәр ул пәйгамбәр булса, үзенә кагылучы хатынның нинди икәнлеген белер иде. Ул бит гѳнаһлы хатын», – дип уйлады.

Гайсә аңа:– Шимун! Мин сиңа бер нәрсә әйтергә телим, – диде.– Әйт, Остаз, – диде фарисей.

Гайсә әйтте:– Ике кешенең әҗәткә биреп торучы берәүгә бурычлары бар икән: берсенең бурычы биш йѳз динар, ә икенчесенең – илле динар.

Ләкин, алар түли алмаганлыктан, ул икесен дә бәхилләгән. Ничек уйлыйсың, аларның кайсысы аны күбрәк яратыр?

– Бурычы күбрәк булганыдыр, дип фараз кылам, – диде Шимун.Гайсә аңа:– Син дѳрес уйлыйсың, – диде.

Һәм, хатынга таба борылып, Шимунга:– Бу хатынны күрәсеңме? Мин синең ѳеңә килдем, ә син аяк юарга су бирмәдең. Ә бу хатын аякларымны күз яшьләре белән чылатты, чәчләре белән сѳртте.

Син Мине үпмәдең, ә ул, Мин монда килгәннән бирле, аякларымны үбүдән туктамый.

Син Минем башыма май сѳртмәдең, ә ул Минем аякларымны хуш исле май белән майлады.

Мин әйтермен ни ѳчен икәнлеген: аның гѳнаһлары күп иде, һәм алар кичерелде, шуңа күрә аның мәхәббәте зур. Ә кемгә аз кичерелә, ул аз ярата.

Һәм Гайсә хатынга:– Гѳнаһларың кичерелде, – диде.

Табын артында утыручылар бер-берсе белән:– Кем Ул? Ул хәтта гѳнаһларны да кичерә! – дип сѳйләшә башладылар.

Гайсә исә хатынга:– Ышануың сине коткарды, имин йѳр, – диде.

← Предыдущая

От Луки

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Выбор основного перевода