Зәкәрия белән Элисабетнең күрше-тирәсендә яшәүчеләр барысы да куркуга тѳштеләр, бѳтен таулы Яһүдиядә шушы вакыйгалар турында сѳйлиләр иде.
– Раббыны, Исраилнең Аллаһысын, данлыйк,чѳнки Ул ярдәмгә килде һәм Үз халкын азат итте,
Барысы да таң калдылар, Аллаһыны данладылар. Һәммәсе, куркып калып:– Без бүген искитәрлек нәрсәләр күрдек, – диделәр.
Сине бѳтенләй җимереп бетерерләр, синдә яшәүче кешеләрне кырырлар һәм синдәге бер ташны да үз урынында калдырмаслар, чѳнки син Аллаһы яныңа килеп шәфкать күрсәткән вакытны белмәдең.
Гайсә эшләгән могҗизалы галәмәтне күреп, кешеләр:– Дѳньяга килергә тиеш булган Пәйгамбәр, чынлап та, Шушыдыр, – диештеләр.