Янына килеп, шәкертләр Гайсәне уяттылар.– Ѳйрәтүче! Ѳйрәтүче! Батабыз! – дип кычкырдылар алар.Ә Гайсә исә, торып, җилне дә, котырынган дулкыннарны да тыйды. Бар да туктады һәм тынлык урнашты.
Гайсә:– Кем Миңа кагылды? – дип сорады.Барысы да инкяр иттеләр. Петер:– Ѳйрәтүче! Сине урап алганнар. Бар яктан кысрыклыйлар! – диде.
Ул кешеләр Гайсә яныннан киткән вакытта, Петер Гайсәгә:– Ѳйрәтүче! Безнең монда булуыбыз нинди яхшы! Без монда ѳч чатыр корыйк, берсен Сиңа, берсен Мусага, берсен Ильяска, – диде.Ул нәрсә әйткәнен дә белми иде.
Шуннан соң Яхъя әйтте:– Ѳйрәтүче! Бер кешенең, Синең исемеңне кулланып, җеннәрне куып чыгаруын күрдек, һәм ул безнең белән Синең артыңнан йѳрмәгәнгә күрә, без аңа туктарга куштык.
кѳчле тавыш белән:– Гайсә, Ѳйрәтүче, безгә шәфкать күрсәтче! – дип кычкырдылар.