Гайсә исә бу кешегә җавап бирде:– Кем Минем анам һәм кем туганнарым?
– Насаралы Гайсә! Сиңа бездән нәрсә кирәк? Син безне һәлак итәргә килдеңме? Мин Синең Кем икәнеңне беләм! Син – Аллаһының Изгесе.
Гайсә аларга әйтте:– Минем вакыт әле килеп җитмәде, ә сезнең ѳчен һәркайчан вакыт.
Алар Гайсәне тотып алырга теләделәр, ләкин берсе дә Аңа кул тидермәде, чѳнки Аның вакыты килеп җитмәгән иде әле.
Гайсә бу сүзләрне Аллаһы Йортында ѳйрәткәндә сәдака сандыгы янында әйтте. Берсе дә Аңа кул тидермәде, чѳнки Аның вакыты әле килеп җитмәгән иде.
Гайсә, анасын һәм шунда торган сѳекле шәкертен күреп, анасына:– Ханым! Менә бу – синең улың, – диде.