Шәкертләр сәҗдә кылып, Аңа табындылар һәм зур шатлык белән Иерусалимга кайттылар.
Яһүдләр Аны шимбә кѳнен бозуы ѳчен генә түгел, бәлки, бигрәк тә Аллаһыны Үземнең Атам дип атап, Үзен Аллаһыга тиңләгәне ѳчен дә үтерергә теләделәр.
Аларны Миңа биргән Атам һәммәсеннән дә бѳек. Атамның кулыннан аларны тартып алырга беркемнең дә кѳче җитмәячәк.
Табигате буенча Аллаһы булып та, Ул Аллаһыга тиң булуын күрсәтергә тырышмады.