Муъмин такъсырлап къойсун дагъы мени: рагьмудур шо. Айыплап къойсун дагъы ол мени: зайтун майдыр башым учун шо, гьеч къаршылыкъ этмесмен дагъы мен де шогъар. Амма яманлагъа къаршы бакъдырылгъандыр ялбарывларым мени.
Авзун жыйып билеген адам балагьдан къутулар, тарыкъсыз авзун ачып айланагъанлагъа буса балагь гелер.
Шолайлыкъда, Мени бу сёзлериме тынглап, буланы кютеген гьар ким ташны уьстюнде уьй къургъан гьакъыллы адамгъа ошап къалажакъ.
Янгурлар явду, оьзенлер ташыды, еллер эшди, олар барысы да шо уьйге бакъды. Амма о авмады, неге тюгюл о ташны уьстюнде къурулгъандыр.
Амма кёклерден гелген гьакъыл инг башлап тазадыр, сонг парахатлыкъны сюедир, юваш хасиятлыдыр, ёл къойма гьазирдир, рагьмудан ва яхшы амаллардан толгъандыр, бир якъгъа да ян тартмайдыр ва бетгёрдю тюгюлдюр.