Оьзюнден къоркъагъанланы сюеген затын яшавгъа чыгъарар Ол, агь урувун эшитер оланы, къутгъарма да къутгъарар оланы.
Сизге азап боран йимик гелип къалар, балагь да алатолпан йимик, хапарсыздан гелип къалар; зулму да, юк де сизин басып янчар.
Насиплилердир муъминликге ачыгъып сувсайгъанлар! Аллагь оланы тойдуражакъдыр.
Биз Аллагьны алдына тартынмайлы гелип болагъаныбызны себеби шудур: биз Ондан Оьзю рази къалагъан не затны тилесек де, О шону къабул этер. Биз Аллагьгъа инанабыз. Оьзю сюеген гьар не затгъа къыйышывлу болуп биз не зат тилесек де, О бизин эшитегенге инанабыз.
Гьар не тилесек де, Оьзю бизин эшитегенни билегенибизге гёре, тилеген затыбызны О бережегин де билебиз.