Бир керен Галилея кёлню ягъасындан оьтюп барагъанда, Иса эки агъа-инини – Петер деп де айтылагъан Симонну ва ону иниси Андрейни кёлге тор ташлай туруп гёре. Олар балыкъчылар болгъанлар.
Иса олагъа: – Гелигиз! Мени артыма тюшюгюз! Мен сизин балыкъ тутагъанлар тюгюл, инсан тутагъанлар этермен, – дей.
Олар торларын да къоюп, шоссагьат Ону артына тюшелер.
Ондан бираз ари бара туруп, Иса дагъы да эки агъа-инини – Зеведейни уланы Якъубну ва ону иниси Югьанны гёре. Олар атасы Зеведей де булан къайыкъда торлар ямай тура болгъан. Иса оланы да чакъыра.
Агъа-инилер де, къайыкъны ва атасын къоюп, шоссагьат Ону артына тюшелер.
Иса да огъар: – Гел! Мени артыма тюш! Оьлюлени оьзлер оьлюлер гёмсюнлер, – дей.
Эртенине Иса Галилеягъа бармагъа сюе. Филипни табып, огъар: – Гел, Мени артыма тюш! – дей.
Шону О Петер нечик оьлюм булан Аллагьны макътавлу этежегин англасын учун айта. Шону айтгъан сонг, огъар: – Мени артыма тюш! – дей.