Шо ерлерде яшап турагъан гьананлы бир къатын, Ону янына гелип: – Я Раббим, гьей Сен Давутну Наслусу! Магъа бир рагьму эт. Къызым жинли болуп, бек азап чегип тура, – деп ялбарып тилей.
Олар Еригьондан чыгъагъан заманда, Исаны арты булан кёп халкъ геле.
Шонда ёл ягъада олтургъан эки сокъур, Иса оьтюп барагъанны эшитип: – Я Раббибиз! Гьей Давутну Наслусу! Сен бизге бир рагьму эт! – деп къычыралар.
Халкъ урушуп, оланы тындырмагъа къарай. Амма олар: – Я Раббибиз! Сен бизге бир рагьму эт! Гьей Давутну Наслусу! – деп бирден-бир бек къычыралар.
Назаретли Иса онда экенин эшитип, о: – Гьей Давутну Наслусу Иса! Магъа бир рагьму эт! – деп къычыра.
Сокъур иннемей турсун деп, бир хыйлылар огъар къайнашалар. О буса: – Давутну Уланы! Магъа бир рагьму эт! – деп бирден-бир бек къычыра.
Шо заман сокъур: – Гьей Давутну Наслусу Иса! Магъа бир рагьму эт! – деп къычыра.
Алда барагъанлар ону сёйлеме къоймай токътатмагъа къарайлар. Сокъур буса: – Давутну Наслусу! Магъа бир рагьму эт! – деп бирден-бир бек къычыра.