Иса, бурулуп къарап, ону гёрюп: – Къаст этип йибер, къызым! Иманынг сени сав этди, – дей. Шо сагьатдан тутуп къатын сав болуп къала.
Рагьму этип, Иса оланы гёзлерине тие. Шоссагьат сокъурлар гёреген болуп къалалар, олар да Исаны арты булан гетелер.
Сонг Иса юз асгерни башчысына: – Уьюнге къайт, сагъа иманынга гёре болсун, – дей. Шоссагьат ону къулу да сав болуп къала.
Шо заман Иса огъар: – Гьей къатын! Сени иманынг уллу. Сагъа сен сюеген кюйде болсун дагъы, – деп жавап бере. Шоссагьатына ону къызы сав болуп къала.