Яман гён аврувлу бир адам, Огъар ювукълашып, тизден туруп: – Я Раббим! Эгер сюйсенг, Сен мени сав этип болажакъ эдинг, – деп ялбара.
Иса, къолун узатып, авруйгъан адамгъа тийип: – Сюемен, сав бол, – дей. Шоссагьатына ону авруву тайып къала.
Шо саялы онда Иса гьеч бир муъжизат гёрсетип болмай. Янгыз бир нече авруйгъан адамланы уьстюне къолун узатып, оланы сав эте.
Ону янына сангырав ва къыйынлача сёйлейген бир адамны гелтирелер ва огъар къолун тийдирсин деп тилейлер.
Иса сокъурну къолундан тутуп, ону юртдан чыгъара. Сонг ону гёзлерине тюкюрюгюн тийдирип, ону уьстюне къолларын сала ва: – Гьеч зат гёремисен? – деп сорай.
Сонг Иса къолларын дагъы да ону гёзлерине сала. Бу адам гёзлерин ачып къарай. Ону гёзлери ачыла ва дагъы да къайтып яхшы гёреген бола.
Иса къатынны уьстюне къолларын сала. О шоссагьат язылып, Аллагьгъа макътавлар этмеге башлай.
– Я Рабби, иман саламан, – деп, сужда эте о.