Тек Аллагь яш йылайгъанны эшите ва Аллагьны малайиги кёклерден Гьажаргъа булай дей: – Не болгъан сагъа, Гьажар? Къоркъма! Сен къойгъан яшынгны йылайгъанын Аллагь эшитди.
Онда тап биринчи гечесинде огъар Раббибиз гёрюне. – Мен сени атанг Ибрагьимни Аллагьыман. Къоркъма, Мен сени буланман. Мен сени шабагьатлажакъман, сени наслунгну артдыражакъман. Мен шону къулум Ибрагьим саялы этежекмен, – дей О.
Амма Сен, Раббим, алдымдагъы къалкъанымсан, макътавлугъумсан, башымны да Сен гётертип юрютесен.
Раббим мени ярымдыр, беклигимдир, мени азат этивчюмдюр. Аллагьым мени якълавумдур: Олдур мени аркъатаявум, Олдур мени къалкъаным, къутгъарылывумну къудратыдыр, къамалып токътайгъан еримдир.
Гьалал адам балагьдан къутгъарылар, ону орнуна буса онда намуссуз тюшер.
Малайик буса огъар булай дей: – Къоркъма, Закария! Сени дуанг къабул этилди. Къатынынг Элизабет сагъа бир улан табажакъ, огъар да Ягьия деп ат къояжакъсан.
Малайик огъар булай дей: – Къоркъма, Мариям! Аллагь сагъа рагьмулу болду.
Иман ёкъ буса, Аллагь рази къалмас. Неге тюгюл де, Аллагьны янына гелеген гьар ким Ону барлыгъына ва О да Оьзюн гьакъ юрекден ахтарагъанлагъа рагьмусун гёрсетежегине инанмагъа герек.