Раббибиз Аллагь Эдемде, гюнчыгъышда бав къуруп, онда Оьзю яратгъан адамны ерлешдирген.
Чыкъгъанда, малайик Лутгъа булай дей: – Къачып къутул, артынга бурулуп къарама! Къолда да узакъ токътамай, тавлагъа багъып къач, ёгъесе оьлежексен!
– Ёкъ, мени Есим!
Сени къулунг болгъан магъа нече де рагьмулусан! Сени магъа бакъгъан якъдагъы рагьмунг зор уллу: сен мени оьлюмден къутгъардынг! Тек тавлагъа ерли мен чабып етишип болмасман – балагь артымдан етишер, мен де оьлюп къаларман.
Къара, бираз ариде бир гиччирек шагьар бар. Шо чу бир гиччирек шагьар, магъа шонда багъып къачма изну бер. Шонда чабып етишип, мен къутгъарылажакъман, – деп жавап бере Лут.
– Яхшы. Шону да этежекмен сени хатирингден. Сен айтагъан шагьарны мен сакълажакъман.
Тек тез чабып йибер шонда. Неге тюгюл, сен шонда етишмей туруп, мен башлап болмайман, – дей малайик. (Шо саялы да шо шагьаргъа Соар деп айтыла.)
Лут Соаргъа гелгенде, гюнеш гётерилме башлай.
Содомгъа ва Гьоморагъа Раббибиз кёклерден таба яллайгъан кюкюртню явдуруп йибере.
Раббибиз эки де шагьарны, къолну, онда яшайгъанланы барын да ва топуракъда оьсеген бары да затны дагъытып къоя.
Амма Лутну къатыны артына бурулуп къарай ва туз багъанагъа айланып къала.
Эртен тез Ибрагьим алдындагъы гюн оьзю Раббибизни алдында токътагъан ерге геле.
Содомгъа, Гьоморагъа, къолгъа къараса – топуракъдан отбашдан йимик тютюн гётерилип тура.
Къолдагъы шагьарланы дагъыта туруп, Аллагь Ибрагьимни эсге ала. Лут яшагъан шагьарланы дагъытса да, Аллагь Лутну оьлюмден къутгъара.
Содомну пачасы, Гьомораны пачасы, Адманы пачасы, Цевоимни пачасы ва Беланы (гьали Соар деп айтылагъан) пачасы Сиддим къолда Эламны пачасы Кедарламерге, Гоимни пачасы Тидалгъа, Шинарны пачасы Амрапелге, Элласарны пачасы Ариогьгъа къаршы чыгъып, олар булан дав юрютелер. Дёрт пача беш пачагъа къаршы ябушалар.
Олдур оьзенлени дангылгъа, булакъланы къуругъа, оьзюнде яшайгъанланы къылыкъсызлыгъы саялы тюшюмлю топуракъланы да тузлакълагъа айландырып къойду.