bo spotkało mnie, czegom się lękał, bałem się, a jednak to przyszło.
Jak obłok przeleci i zniknie, kto schodzi do Szeolu, nie wraca,
Zewsząd upiory go dręczą, kroczą ciągle w ślad za nim.
gdyż bałbym się klęski od Boga, nie zniósłbym Jego potęgi.
Dlatego będą podobni do chmur na świtaniu, do rosy, która prędko znika, lub staną się jak źdźbło porwane z klepiska czy jak dym, który wychodzi przez okno.