Шундан кейин Эгамиз Ўз халқи узра зоҳир бўлади, Унинг ўқи яшиндай отилади. Эгамиз Раббий бурғуни чалиб, Жанубдан келган қуюнлар орасида ҳужум қилади.
Сарвари Олам Ўз халқини ҳимоя қилади, Улар душманларини қириб, Ёв палахмонларини оёқ ости қилиб ташлайдилар. Қурбонлик сўйгандай ёв қонини тўкадилар, Қурбонгоҳ шохлари қонга белангандай, Улар душманларининг қонига беланадилар. Шаробу май билан ғалабани нишонлайдилар, Хурсандлигидан маст одамдай ҳайқирадилар.
Шунда мен махлуқни, ер юзи шоҳларини, уларнинг қўшинларини кўрдим. Улар от минган Чавандоз билан Унинг қўшинларига қарши жанг қилиш учун сафарбар бўлган эдилар.