Йўлдан ўтаётганларнинг ҳаммаси уни талади, Қўшни халқларга у масхара бўлди.
Эй Раббий, мен, қулинг, қанчалар масхара бўлганимни ёдингда тут. Ҳамма халқларнинг ҳақоратларини бағримда кўтариб юрибман–ку!
Ғазабим мени адо қилмоқда, Душманларим каломингни рад этмоқда.
Шунда Унинг шогирдлари Муқаддас битиклардаги: “Сенинг уйингга бўлган севгим ичимни ёндирар” деган сўзларни эсладилар.
Ҳаттоки Масиҳ ҳам Ўзини мамнун қилишни кўзламаган, зеро, Муқаддас битикларда ёзилганидай: “Эй Худо, Сени ҳақоратлаганлар Мени ҳақорат қилган бўлар.”