Ҳувиллаб ётган биёбонга, Кимсасиз чўлга ким ёмғир ёғдиради?
Ташландиқ харобазорларни сувга қондириб, У ерларда майсалар ўстирадиган ким?
Эгамиз олдида дарёлар қарсак чалсин, Қирлар бирга шодланиб қўшиқ айтсин.
Қўрқманглар энди, эй ёввойи ҳайвонлар, Чунки ям–яшилдир даштдаги яйловлар, Мева бераётир энди дарахтлар, Анжир ва узумнинг ҳосили мўлдир.