Улар мол–мулкига ишонадилар, Беҳисоб бойликлари ила мақтанадилар.
Бойлигига ишонган хонавайрон бўлади, солиҳ эса барг каби яшнайди.
Бу сўзларни эшитиб, шогирдларнинг ақли шошди. Исо эса такрорлаб деди: — Болаларим, Худонинг Шоҳлигига кириш нақадар қийин!