Ҳукмда фосиқлар оқлана олмайди, Солиҳлар жамоасидан гуноҳкорлар жой ололмайди.
Эгамиз солиҳни ҳамда қабиҳни синайди, Зулмни севувчидан У ниҳоятда нафратланади.
Фосиқнинг яшнаётганини кўрганимда, Такаббурларга ҳасад қилдим.
Улар оғриқ нималигини билмайдилар, Таналари соппа–соғ, бақувват.
Сенинг кўзларинг шу қадар покизаки, Сен ёвузликка қараб туролмайсан. Ҳақсизликка чидай олмайсан. Ҳайронман, қандай қилиб бу маккор одамларга чидаб юрибсан?! Бу қабиҳлар ўзларидан солиҳроқ халқни ямлаб ютяпти–ку, қандай қилиб уларга индамай жим турибсан?!
бахиллик, ичкиликбозлик, айш–ишратга берилиш ва шуларга ўхшаш ишлар. Сизларни олдин огоҳлантиргандим, яна огоҳлантиряпман: бундай ишларни қилувчилар Худонинг Шоҳлигидан баҳраманд бўлмайди.