Сен менинг паноҳимсан, Мени кулфатлардан Сен асрайсан, Нажот қўшиғи ила мени ўрайсан.
Фосиқнинг азоби кўпдир, Лекин Эгамиздан умидворларни Содиқ севги қуршаб олади.
Нажот бергин бизга, эй Эгам! Тақводор бир инсон қолмади, Сенга содиқ инсон йўқ бўлиб кетди.
Эгамиз Ўзидан қўрққанларга барака беради, Каттаю кичикка бир хилда барака беради.