Энди олдингда гуноҳимни эътироф этдим, Айбимни яширмай, ўзим айтдим: “Эгам олдида итоатсизлигимни бўйнимга оламан.” Сен эса менинг гуноҳимни кечирдинг.
Ўз гуноҳларини яширган ютуққа эришмайди, уларни тан олиб, воз кечган марҳамат топади.
Мана энди севиняпман. Сизлар хафа бўлганингиздан эмас, балки бу хафагарчилик сизларни тавбага келтиргани учун севиняпман. Худо бу хафагарчиликни яхшилик учун ишлатди, шунинг учун биздан ҳеч қандай зиён кўрмадингиз, деб айта оламан.
Ахир, Худо яхшиликка ишлатадиган хафагарчилик тавбага олиб келади, тавба эса нажотга етаклайди ва ҳеч қандай армону афсусга сабаб бўлмайди. Бу дунё келтирадиган хафагарчилик эса ўлимга олиб боради.