Нолаю фарёддан юзим қизариб, Қовоқларим қорайиб кетган.
Кўзларим нури сўнди ғамдан, Заифлашди кўзларим душманларим дастидан.
Ҳаётим азоб билан тугайди, Йилларим оҳ–воҳ билан битади. Гуноҳларим дастидан кучдан қолдим, Этларим суякларимга ёпишиб кетган.