Ақлли билимини кўз–кўз қилмайди, нодон ўз нодонлигини ошкор қилади.
Донолар тилидан илм–ҳикмат ёғилса, нодонлардан аҳмоқлик чиқади.
Нодон ақл–идрокни ёқтирмайди, фақат ўзини кўрсатади.
Аҳмоқлар ақли етмай, қилган қилиқлари билан ҳам ҳаммага аҳмоқлигини кўрсатади.