Яҳё келганда, у на еди, на ичди, шунинг учун ҳамма: «Уни жин урибди», дейдилар.
Инсон Ўғли келганда эса ҳам еди, ҳам ичди. Аммо Уни: «Ебтўймас, шаробхўр, солиқчилар ва гуноҳкорларнинг дўсти», дейдилар. Аммо билиб қўйинглар: донолик тўғри эканлиги ўз натижасидан аён.”
Фарзий ўрнидан туриб, шундай ибодат қилибди: — Худойим, Ўзингга шукур! Чунки мен бошқаларга ўхшаб ўғри, жиноятчи, зинокор ёки манави солиқчидай эмасман.
Мен ҳафтада икки марта рўза тутаман. Топганимнинг ўндан бирини ушр қилиб бераман.