Ҳаётимдан нафратланяпман, абадий яшамайман. Ҳаётим бир нафасдай бўлса ўзи, мени тинч қўйгин, ахир!
Эгамиз Мусога яна гапирди:
Ахир, ўлганда эсламас ҳеч ким Сени, Ўликлар диёрида ким шукур қилар Сенга?!
Кулфату саргардонлик кунларида Қуддус олдинги хазиналарини эслади. Унинг аҳолиси душманларга таслим бўлганда, Қуддусга ёрдам берадиган ҳеч ким йўқ эди. Ғанимлари унинг қулашини томоша қилиб, Қуддусни масхара қиларди.