Эй Худойим! Нима учун устимдан қўриқчи қўйдинг? Мен денгизманми ёки денгиз махлуқиманми?
Модомики, айбдор эканман, Ҳаракат қилишимдан нима фойда бор?
Мен тинчгина яшаётган эдим, У мени парчалаб ташлади, Бўйнимдан ушлаб, мени эзди. Кейин эса Худо мени нишон қилиб,
Сиз Худога: «Гуноҳсизлигим Менга яхшилик келтириши керак эди–ку! Аммо мен ёмонлик кўрдим!» — деб айтишингиз ҳам тўғри эмас.
Итоатсизлик қилсангиз, Худога нима зарар? Гуноҳларингиз кўпайса, Худога нима?
Эгам айтар: “Ўша куни ажойиб узумзор тўғрисида куйланг!
Худо Ўз ёйини тортди, Ўқларига мени нишон қилди.