Шундан кейин мени чақир, жавоб бераман, Ёки мен гапирай, Сен эса менга жавоб бер.
«Ўлдиряпти!» деб хитоб қилсам ҳам, Менга ҳеч ким жавоб бермайди. Фарёд қиламан, лекин адолат йўқдир.
Қани энди, айтган сўзларим ёзиб қўйилса! Улар китобга туширилса!
Эй Худойим, Сенга илтижо қиламан, Аммо Сен менга жавоб бермайсан. Сенинг олдингда турибман, Сен эса қараб тураверасан.
Бошига кулфат тушган муҳтож одам нола қилса, Ҳеч ким унга қўл кўтармайди–ку, ахир.
Қуёш нури бўлмаган бир зулматда юрибман, Жамоа олдида мадад сўраб, фарёд қиламан.
Эй Аюб! Сиз: «Худони кўрмаяпман», дейсиз. Даъвоингизни Унга келтирдингиз, энди сабр қилинг!