Шундан кейин Парвардигор Эгамиз ернинг тупроғидан одамни ясади ва унинг бурун тешигидан пуфлаб, жон ато этди. Шундай қилиб, одам тирик жон бўлди.
Аммо фақатгина ёши улуғлар доно бўлмайди, Нима тўғрилигини фақат кексалар тушунавермайди. Ахир, инсонга унинг ичидаги руҳ — Қодир Худонинг нафаси ақл–идрок беради–ку!
Мени Худонинг Руҳи яратган, Қодир Худонинг нафаси менга ҳаёт бериб турибди.