Наима уларга деди: — Энди мени Наима эмас, Мусибат денглар. Чунки Қодир Худо бошимга чексиз қайғу–кулфат солди.
Аёл тоққа, пайғамбар ёнига етиб келгач, унинг оёқларига ёпишиб олди. Гахази, аёлни четроққа олиб қўяй, деб яқин келган эди, Элишай Гахазига айтди: — Уни тинч қўй, унинг дили озор чеккан. Эгамиз эса буни мендан яширди, менга маълум қилмади.
Нафасимни ростлаб олишга ҳам имкон бермаяпти, Юрагимни қайғуга тўлдиряпти.
Аюб шундай дейди: «Мен айбсизман, Лекин Худо менга адолат қилмаяпти.