Мусо бу гапларни Исроил халқига айтган эди, аммо халқ унинг гапларига қулоқ солмади. Чунки халқ оғир зулм остида қолиб, руҳан тушкунликка тушган эди.
Қачонгача кутаман ахир, кучим етармикан?! Охири нима бўлади ўзи? Нима учун сабр–тоқат қилишим керак?!
Ҳаётдан тўйдим! Эвоҳ, энди бемалол шикоят қилишдан, Алам–ҳасрат билан гапиришдан ўзимни тиймайман.
“Бугун ҳам аччиқ шикоят қиламан, Оҳ–воҳдан ўзимни тута олмайман.