Катта ҳам, кичик ҳам у ерда бордир, Қуллар ҳам ниҳоят у ерда озоддир.
Ўлим топганларида улар жуда қувонади, Шодликдан бошлари осмонга етади.
Наҳотки ўликлар диёрида умид бўлса?! Йўқ, тупроқда ётганимда умид бўлмайди.”
Ҳозирча улар буюк бўлса ҳам, кейинроқ йўқ бўлади. Улар ерга урилади, худди бошқалардай ўлиб кетади. Дон бошоқларидай қуриб қолади.
Биламан, инсоннинг қисмати бўлган ўлимга Мени ҳам олиб борасан.
Инсон зоти бир марта ўлади, сўнг Худо томонидан ҳукм қилинади.