Мен бу ердан тўкис бўлиб чиқиб кетган эдим, Эгам эса қуп–қуруқ қайтарди. Энди нега мени Наима дейсизлар?! Ахир, Эгам — Қодир Худо мени азоб–уқубатларга гирифтор қилиб, бахтсиз қилди–ку!
Менга қарши янги гувоҳлар чақираверасан. Менга бўлган ғазабинг янада ошиб бораверади, Устимга яна янги қўшинлар бостириб келаверадилар.
Терию суягимдан бошқа ҳеч нарсам қолмади, Ўлишимга бир бахя қолди.
Рўза тутганимдан тиззаларимда дармон йўқ, Этим суягимга ёпишиб қолган.