Дўстларим мени мазах қиляпти, Мен эса Худо олдида кўз ёш тўкаман.
Қайғудан кўзларим хиралашган, Аъзои баданим заифлашиб, қоқ суяк бўлиб қолган.
Оҳ–воҳ қилавериб чарчадим, Тунлари кўз ёшларим туфайли ўрним ҳўл бўлди, Йиғлаганимдан тўшагим шалаббо бўлади.
Кўзларим нури сўнди ғамдан, Заифлашди кўзларим душманларим дастидан.